တို႕ယာေတာ

ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀ကေပါ့။ ရြာနဲ ့အတန္ငယ္ေ၀းတဲ့ တၿခားရြာမွာ ေက်ာင္းသြားတက္ရတာ။ ရြာထဲကထြက္တာနဲ ့ ယာခင္းေတြကိုစေတြ ့ရၿပီ။ ေဆးခင္း। ေၿပာင္းခင္း। ၾကက္သြန္ခင္း। ၀ါခင္း। ထန္းေတာေတြကိုၿဖတ္သန္းၿပီးသြားရတယ္။ ေက်ာင္းရဲ ့ပတ္ပတ္လည္မွာလဲယာခင္းေတြကိုပဲၿမင္ေနရတယ္။ စာသင္ရတာသိပ္ကိုေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္ၿပီး စိတ္၀င္စားမႈအၿပည့္ရရိွေစခဲ့တယ္။ တေန ့ေတာ့ဆရာက တို ့ယာေတာ ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ ့ စာစီစာကံုးေရးခိုင္းတယ္ေလ။ ယာခင္းေတြဟာေန ့စဥ္ၿမင္ေတြ ့ရင္းႏီွးေနေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ ့ တို ့ယာေတာကိုစာစီကံုးႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေၿပးၿမင္မိတာက ကၽြန္မတို ့အိမ္ကေဆးပိ်ဳးခင္းေလးကိုပါ။ ေဆးပင္ေပါက္ေလး(ေဆးပိ်ဳး)ပိ်ဳးဖို ့အတြက္ ယာကြက္တကြက္ထားရပါတယ္။ ေဘာင္ေလးေတြဖဲြ ့ၿပီး ေဆးပိ်ဳးပိ်ဳးခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီပိ်ဳးခင္းထဲမွာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္အစံုအလင္ကိုလဲ ထည့္ပိ်ဳးခဲ့ပါတယ္။ ယာခင္းရဲ ့ေဘးပတ္လည္မွာ ေၿပာင္းဖူးပင္ေတြစီတန္းစိုက္ထားၿပီး ဗူး। ဖရံု। ၾကက္ဟင္းခါးပင္ေတြလဲ စိုက္ထားခဲ့တယ္။ ပိ်ဳးခင္းရဲ ့အလယ္မွာေတာ့ ခရမ္း। ခရမ္းခ်ဥ္। ခ်ဥ္ေပါင္। ပဲမိ်ဳးစံု। ငရုတ္। နံနံပင္တို ့ကို ထည့္စိုက္ထားခဲ့တယ္။ ေဆးပိ်ဳးေလးေတြနဲ ့အတူ အသီးအႏံွစံုကို ေရေလာင္းေပါင္းသင္နဲ ့ ၿပဳစုပိ်ဳးေထာင္ခဲ့တယ္။ တၿဖည္းၿဖည္းနဲ ့အပင္ေလးေတြၾကီးထြားရွင္သန္လို ့ သီးပြင့္ေ၀ဆာလာခဲ့တယ္။ အသီးအႏွံေတြဟာမိသားစုအတြက္ဖူလံုရံုမက ပိုလွ်ံလို ့ေဆြြမိ်ဳးေတြကိုေ၀ငွေပးရင္း ေရာင္းလို ့လဲမကုန္ရိွခဲ့တယ္ေလ။ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္အသီးအႏံွေတြကို အပင္ကေနခ်က္ခ်င္းခူးဆြတ္ၿပီး ခ်က္ၿပဳတ္စားခဲ့ရလို ့ ခိ်ဳၿမိန္လတ္ဆတ္တဲ့အရသာကို ခံစားခဲ့ရတယ္။ ပိုလံွ်တာကိုအေၿခာက္လွန္းလို ့ ေႏြရာသီမွာ စားသံုးလို ့မကုန္ၿဖစ္ခဲ့တယ္။ ေရႊဖယံု। ေက်ာက္ဖရံုသီးေတြလဲခူးဆြတ္ထားၿပီး ေႏြရာသီမွာ ယိုလုပ္ၿပီးစားရတဲ့ အရသာကိုလဲေမ့မရခဲ့ပါဘူး။ ညဘက္ေတြမွာ ေၿပာင္းဖူးႏုႏုခိ်ဳခိ်ဳေလးေတြ ၿပဳတ္စားခဲ့ရတာလဲဲ စည္းစိမ္တမိ်ဳးပါပဲ။ ေရႊခ်ဥ္ေပါင္စားလို ့၀ရင္ၿဖင့္ ခ်ဥ္ေပါင္ဖူးေလးေတြခြာၿပီး ေၿမပဲေလွာ္ေထာင္းနဲ ့သုပ္စား ခရမ္းသီးႏုႏု ေသးေသးေလးေတြခူးၿပီး ခရမ္းခ်ဥ္သီးငပိခ်က္နဲ ့တို ့စား ဗူးညြန္ ့ဖရံုညြန္ ့ေလးေတြခူးဆိတ္ၿပီး ဟင္းခိ်ဳပူပူေလးမွာ အရြက္ခပ္ၿပီး ေသာက္ၾက। တမိ်ဳးရိုးရင္ၿဖင့္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးပန္ေထြေဖ်ာ္မွာ နံနံပင္ေလးအုပ္। ပဲပုဇြန္သီးေလးေတြ ဟင္းခိ်ဳခ်က္မလား। သုပ္စားမလား। ပဲေစာင္းခါးသီးေတြ ခူးလို ့ကုန္ရင္ၿဖင့္ ပဲၿမစ္တူးဖို ့ဟန္ေရးတၿပင္ၿပင္ရိွလွၿပီေပါ့။ အဲ ငရုပ္သီးေတာင့္ေလးေတြ ခူးၿပီး မီးဖုတ္ၿပီး ၾကက္သြန္ၿဖဴ। နီနဲ ့ေထာင္းစားခဲ့ရတာလဲ တမ္းတမိပါရဲ ့။ အခုခိ်န္မွာေတာ့ အသီးအရြက္စံုလင္စြာမရႏိုင္တဲ့ ၿမိဳ ့ေလးမွာေခတၱေနထိုင္ရင္း ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀က စားခဲ့ရတဲ့ တို ့ယာေတာထြက္ အသီးအႏံွေတြကိုသတိရမိပါရဲ ့။