မၾကီးကေတာ့ ဝါးကပ္မိုးထားပါတယ္။ အဖြားတို႕ေခာတ္ကေဆာက္ခဲ့တဲ့ အိမ္ေတြကေတာ့ တစ္ရြာလံုး တစ္ပံုစံတည္းပါပဲ။ အိမ္ေရွ့မွာ တမာပင္ၾကီးႏွစ္ပင္ရိွတယ္။ စကူပန္းရံုၾကီးၾကီးတစ္ရံုလဲရိွတယ္။ ထားဝယ္မိႈင္းပင္၊ အေက်ာ္ပင္၊ သီးပင္၊ စံပယ္ပင္နဲ႕မာလကာပင္ေတြလဲစိုက္ထားတယ္။ အိမ္ေခါင္းရင္းမွာေတာ့ သေဘာၤပင္ေတြစီတန္းစိုက္ဖူးခဲ့တယ္။ ပန္းအၿဖဴေလးေတြပြင့္တဲ့ ဂမုန္းပင္နဲ႕ ခတၱာပင္ရိွတယ္။ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာေတာ့ တမာပင္တစ္ပင္၊ အုန္းပင္ႏွစ္ပင္၊ ၾသဇာပင္တစ္ပင္၊ ဇြန္ပန္းရံုႏွစ္ရံုရိွတယ္။ အိမ္ရဲ႕ေၿခရင္းဘက္မွာေတာ့ ဧကရာဇ္ပင္ေတြနဲ႕ သေဘၤာပင္ေတြစိုက္ထားတယ္။ ငယ္စဥ္ကေတာ့ သေဘၤာသီးေတြေပါေပါစားခဲ့ရတာ မွတ္မိတယ္။ အုန္းပင္ကေတာ့ ေရေကာင္းေကာင္းမရလို႕ တစ္ႏွစ္မွတစ္လံုးရွားရွားပါးပါးသီးတယ္။ ၾသဇာပင္ကလည္း တမာပင္ရဲ႕ေလာင္းရိပ္မိၿပီး အသီးမသီးခဲ့ဘူး။ တမာပင္ၾကီးအိုလို႕ ခုတ္လွဲၿပီးမွပဲ အသီးၿဖိဳင္ၿဖိဳင္သီးေတာ့တယ္။ ခတၱာပင္ေလးကေတာ့ သူ႕ရာသီေရာက္တာနဲ႕ ဝတၱရားေက်ပြန္စြာ တစ္ႏွစ္တစ္ခါပံုမွန္ပြင့္ေပးတယ္။ ဇြန္ပန္းရံုႏွစ္ရံုကလည္း လိႈင္လိႈင္ပြင့္လို႕ ညေနေစာင္းတာနဲ႕ အငံုေလးေတြခူး ေရစိုပုဝါေလးနဲ႕ထုပ္ထား မနက္က်ရင္ ေဖြးေဖြးလႈပ္ၿပီး ဇြန္ပန္းရနံ႕ေလးက ေမႊးပ်ံ႕လိႈင္လို႕ေနတယ္။ စံပယ္ပင္ေလးကလဲ အစြမ္းကုန္ဖူးပြင့္ေပးတယ္။ စံပယ္နံ႕ေလးေတြရႈရိႈက္ရင္း မနက္ေစာေစာ အိပ္ရာထ ပန္းပြင့္ေလးေတြခူး ဘုရားတင္ဖို႕ရယ္ အေမၾကီးပန္ဖို႕ရယ္ လိုခ်င္သူေတြေပးဖို႕ရယ္ေပါ့။ စကူပန္းရံုၾကီးကလဲ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးပြင့္လို႕ သၾကၤန္ခါဆိုဘုရားပန္းအေနနဲ႕ ပန္းေရာင္စံုနဲ႕ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုသြားဖို႕အတြက္ လာခူးတဲ့သူေတြနဲ႕ ရြာထဲမွာအလႈေတြရိွခ်ိန္ဆို နားထြင္းလွည္းမွာအလွဆင္ဖို႕ လာခူးသူေတြနဲ႕ေပါ႕ကြယ္။ ဧကရာဇ္ပြင့္ေလးေတြကေမႊးၿပီး လွသလို ပန္းကံုးေလးေတြအၿဖစ္သီၿပီးလဲ ပန္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဧကရာဇ္ရြက္ေလးေတြကေတာ့ ၿပဳတ္ၿပီးငပိရည္နဲ႕တို႕စားရင္ အရသာခါးခါးေလးနဲ႕ ထမင္းၿမိန္ေစတယ္။ တမာပြင့္ခ်ိန္ဆို တမာပန္းနံ႕သင္းသင္းေလးကိုခံစားရင္း သၾကၤန္အေငြ႕အသက္ေတြရလို႕ေပါ႕။ တမာသီးေတြသီးခိ်န္ဆိုရင္ေတာ့ ကေလးဘဝကတမာသီးေတြကို သရက္သီးလုပ္ တမာရြက္ကို ကန္စြန္းရြက္လုပ္ၿပီး ေစ်းေရာင္းတမ္းကစားခဲ့ဖူးတာကို သတိရမိတယ္။ အပင္ေတြအားလံုးက အေမၾကီးစိုက္ထားတာေတြခ်ည္းပဲ။ တခါကေတာ့ က်မစိုက္ဖူးခဲ့တယ္။ မိုးရြာၿပီးစတစ္ေန႕မွာ အေမၾကီးက ပန္းခ်ဥ္ေပါင္ပင္ေပါက္ေလးေတြ အိမ္ကိုယူလာတယ္။ က်မလဲအားတက္သေရာနဲ႕စိုက္မယ္ဆိုၿပီး တာဝန္ယူၿပီး အိမ္ပတ္လည္ၿခံဝန္းအစပ္ေတြမွာ လိုက္စိုက္တယ္။ စိုက္ရင္းနဲ႕စိတ္ကူးေလးေတြလဲယဥ္လို႕ေပါ႕။ ၿခံဝန္းတေလွ်ာက္ ပန္းခ်ဥ္ေပါင္ေလးေတြပြင့္ၿပီး လွပေနတာကို မ်က္လံုးထဲမွာၿမင္ေယာင္ရင္းနဲ႕ ေၿမကိုတူးဆြလိုက္ေတာ့ တီေကာင္တစ္ေကာင္ထြက္လာတယ္။ အဲဒါနဲ႕လန္႕ၿပီး ေၿမၾကီးကိုလက္နဲ႕မကိုင္ေတာ့ဘူး။ ခက္ရင္းေလးနဲ႕ပဲတူး ခက္ရင္းေလးနဲ႕ပဲေၿမဖို႕လို႕ေပါ႕။ ေနာက္တစ္ရက္ညေနေက်ာင္းကေနၿပန္လာေတာ့ ကိုယ္စိုက္ထားတဲ့အပင္ေလးေတြ လိုက္ၾကည့္ေတာ့ အားလံုးကညိႈးေၿခာက္လို႕ေသေနၿပီ။ ၿဖစ္ပံုကေတာ့ တီေကာင္ေၾကာက္ၿပီး ခက္ရင္းနဲ႕ထိုးဆြခဲ့မိလို႕ ပင္စည္ေလးေတြၿပတ္ကုန္တာၿဖစ္မယ္။ မနက္ေစာေစာဆို အေမၾကီးရဲ႕ေစာေစာထ စာက်က္၊ မိန္းကေလးဆိုတာ မနက္လင္းလာရင္ မ်က္ႏွာမွာသနပ္ခါးေလးနဲ႕မွ က်က္သေရရိွတာ၊ ဆြမ္းေတာ္ပြဲၿပင္၊ ဘုရားမွာ ေရခ်မ္း ပန္းကပ္၊ ဆိုတဲ့ေတးသံသာေလးေတြနဲ႕ႏိုးထခဲ့ၿပီး အဘေၾကာ္ထားတဲ့ ထမင္းေၾကာ္နဲ႕ပဲၿပဳတ္ တစ္ခါတစ္ရံ အေၾကာ္စံု၊ တို႕ဖူးသုပ္တို႕နဲ႕ နံနက္စာစားၿပီးတာနဲ႕ ေက်ာင္းသြားဖို႕ၿပင္ဆင္ ညေနေက်ာင္းဆင္းရင္ အိမ္အလုပ္ေလးနဲနဲပါးပါးကူ၊ အဘတို႕ကေရဒီယိုနားေထာင္ေနခ်ိန္ ညဘက္ ဘက္ထရီမီးေလးနဲ႕စာက်က္။ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြဆို ေန႕လည္ပူတဲ့အခိ်န္ေတြဆို အိမ္ေအာက္ကိုဝင္ အေမၾကီးက တစ္ႏွစ္စာအတြက္ေဆးလိပ္ေတြလိပ္၊ အဘက တရားစာအုပ္ဖတ္၊ က်မတို႕ကေတာ့ အဲဒီအိမ္ေအာက္မွာပဲ ေဆာ့ကစားၾက။ အပူအပင္ကင္းတဲ့ ကေလးဘဝေလးကို ၿဖတ္သန္းခဲ့တယ္။
No comments:
Post a Comment