ေႏြးေထြးခ်မ္းေၿမ႕မႈေတြေပးခဲ့တဲ့ အိမ္(၂)ေလးကေတာ့ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွာပါ။ ကားမူးတတ္တဲ့က်မ ၿပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ကိုေရာက္တာနဲ႕ ကားမူးေတြေၿပသြားေတာ့တာပါပဲ။ ေအးစိမ့္ၿပီးလတ္ဆတ္တဲ့ေလေလးေတြကို ရႈရိႈက္ရင္း ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလးဆီကို ေရာက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ကားလမ္းမကေန ခ်ိဳးေကြ႕သြားတဲ့ လမ္းသြယ္ေလးထဲမွာ က်မတို႕ေနတဲ့အိမ္ေလးရိွပါတယ္။ အိမ္ေရွ႕မွာေတာ့ မူၾကိဳေက်ာင္းေလးရိွလို႕ ခ်စ္စရာကေလးေလးေတြကို ၿမင္ေတြ႕ေနရပါတယ္။ အိမ္ရဲ႕ေခါင္းရင္းဖက္မွာေတာ့ ေခ်ာင္းေလးရိွၿပီး တစ္ခါတစ္ရံ အဝတ္ေတြသြားေလွ်ာ္ၿဖစ္ပါတယ္။ အေဖက သစ္ပင္စိုက္တာဝါသနာပါတဲ့အတြက္ အိမ္ေရွ႕မွာဆိုရင္ လိေမၼာ္ေရာင္၊ အၿဖဴေရာင္ပန္းပြင့္ေလးေတြ ပန္းခင္းေလးလို စိုက္ထားၿပီး ေဝေဝဆာဆာဖူးပြင့္ေနပါတယ္။ ကီလိုမာလကာပင္လဲစိုက္ထားၿပီး မာလကာပင္ေၿခရင္းမွာ ေရကန္ေလးလိုတူးထားၿပီး ေဗဒါေတြစိုက္ထားပါတယ္။ အိမ္ေရွ႕ဝရံတာမွာလဲ သစ္ခြေတြခိ်တ္ဆဲံြထားပါေသးတယ္။ အိမ္ရဲ႕ေနာက္ေဖးဘက္မွာေတာ့ ဖရံုပင္၊ ေၿပာင္းဖူးပင္၊ မုန္ညင္းပင္ေတြစိုက္ထားၿပီး မနက္ေစာေစာ အေဖက သစ္ပင္ေတြေရေလာင္းရင္းနဲ႕ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ခူးဆြတ္ေပးတဲ့ ဖရံုရြက္ေၾကာ္၊ ေၿပာင္းဖူးေၾကာ္ေလးေတြ ထမင္းေၾကာ္နဲ႕ၿမိန္ၿမိန္ၾကီးစားခဲ့ရတာ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။
အဲဒီအခိ်န္တံုးက တစ္ေန႕မုန္႕ဖိုး (၁)က်ပ္ရပါတယ္။ အေဖက လစာထုတ္ရက္မွာ တစ္လစာမုန္႕ဖိုး(၃၀)က်ပ္တစ္ခါတည္းေပးထားပါတယ္။ က်မက တစ္လကို (၁၅)က်ပ္စုထားၿပီး က်န္တဲ့(၁၅)က်ပ္ကိုသံုးပါတယ္။ ဘယ္လိုသံုးလဲဆိုေတာ့ သဇင္ဘီစကြတ္တစ္ထုတ္ကို (၇း၃၀)က်ပ္ေပးရၿပီး တစ္လကိုႏွစ္ထုတ္ဝယ္၊ တစ္ေန႕ဘီစကစ္(၂)ခ်ပ္ႏႈန္းနဲ႕စားတာပါ။ စုထားတဲ့(၁၅)က်ပ္ကို ဘယ္ေနရာမွာသံုးလဲဆိုေတာ့ အဲဒီၿမိဳ႕မွာ (၅)ရက္တစ္ေစ်းရိွပါတယ္။ ေတာကအသီးအရြက္သည္ေတြပါ လာေရာင္းလို႕စည္ကားပါတယ္။ ေစ်းေန႕တိုင္း ေစ်းကိုသြားၿပီး ေရာင္စံုကလစ္ေလးေတြဝယ္စုပါတယ္။ ဆံပင္မွာညွပ္ေလ့ေတာ့မရိွပါဘူး။ ဝယ္ထားတဲ့ကလစ္ေရာင္စံုေလးေတြကို ဗူးေလးတစ္ခုထဲမွာထည့္သိမ္းထားၿပီး ထုတ္ထုတ္ၾကည့္ရတာ ပီတိတစ္ခုပါပဲ။
ေစ်းေန႕မွာစားရတဲ့ တို႕ဖူးေပ်ာ့နဲ႕ မုန္႕တီကိုလဲ စြဲလန္းေနတုန္းပါပဲ။ တို႕ဖူးေပ်ာ့ထဲမွာထည့္စားတဲ့ ၾကာညိႈ႕နဲ႕ မုန္႕ညင္းခ်ဥ္က တၿခားသီးသန္႕ေရာင္းတာေတြနဲ႕ အရသာမတူပါဘူး။ ပိုၿပီးစားလို႕ေကာင္းပါတယ္။ မက္မန္းသီးဆိုရင္လဲ ဆိုင္မွာဝယ္စားရတာထက္ ကိုယ္တိုင္လုပ္တဲ့အိမ္မွာ သြားဝယ္စားရတာ ပိုစားေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္တမ္းတမိတာတစ္မ်ိဳးက ထမင္းခ်ဥ္ပါ။ ငါးမုန္႕ေၾကာ္၊ ဂ်ဴးၿမစ္တို႕နဲ႕တဲြစားရတာမွတ္မိေနပါေသးတယ္။ တညင္းသီးနဲ႕ဝက္သားခ်က္၊ ငွက္ေပ်ာဖူးသုပ္၊ မက္ေခါက္ေပါင္း၊ ေရမုန္႕၊ ငွက္ေပ်ာေပါင္း၊ ရွမ္းေၿပာင္းဖူးၿပဳတ္ စားခဲ့ရတာေလးေတြ။
ေက်ာင္းေတြႏွစ္ရွည္ပိတ္ထားတုံးက အိမ္နဲ႕ကပ္ရက္က ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္ရိွေတာ့ သာအုပ္ေတြငွားဖတ္ၿဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ခ်က္နည္းၿပဳတ္နည္းစာအုပ္ေတြ ဖတ္ၿပီး ခ်က္ၾကည့္ပါတယ္။ ဘုရားစာေတြလဲ အလြတ္က်က္ၿဖစ္ပါတယ္။ အေဖတို႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေတြ ပင္ေပါင္ရိုက္သြားရင္ လိုက္သြားၿပီး ႏိုင္တဲ့အဖဲြ႕က ေကာ္ဖီတိုက္တာကို လိုက္ေသာက္ပါတယ္။ ရာသီဥတုေကာင္းေတာ့ ပန္းမ်ိဳးစံုလဲ ရာသီမလပ္ဖူးပြင့္ၾကပါတယ္။ တခါတေလ ဘုရားပန္းမဝယ္မိရင္ ေခ်ာင္းေဘးနဲ႕ မူၾကိဳဝန္းထဲမွာ အေလ့က်ေပါက္ေနတဲ့ ခတၱာလိုမိ်ဳးပန္းေတြ လိုက္ခူးၿပီး ဘုရားပန္းတင္ခဲ့တာကိုလည္း မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ စိန္ပန္းၿပာနဲ႕ ခ်ယ္ရီေတြကို အဲဒီက်မွၿမင္ဖူးၿပီး ခ်ယ္ရီပန္းေလးေတြခူးၿပီး စာအုပ္ၾကားမွာညွပ္ထားပါတယ္။ ခ်ယ္ရီပန္းေၿခာက္ေလးေတြဟာ အရမ္းကိုလွပၿပီး အညာမွာရိွတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ စာထည့္ရင္ ခ်ယ္ရီပန္းေၿခာက္ေလးေတြပါ စာရြက္ၾကားညွပ္ၿပီး ထည့္ေပးေလ့ရွိပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ခ်ယ္ရီပန္းၿမင္ဖူးေစခ်င္လို႔ေလ။ စြယ္ေတာ္ရြက္ေလးေတြလဲခူးၿပီး စာအုပ္ၾကားမွာ အေၿခာက္ခံဖူးပါတယ္။
ေက်ာင္းကပဲြမွာ ရွမ္းဝတ္စံုေလးနဲ႔ကခဲ့ဖူးတယ္။ ေတးသရုပ္ေဖာ္မွာ ပါဝင္ခဲ့တယ္။ အိမ္နားမွာ တရုတ္စကားပင္အၾကီးၾကီးတစ္ပင္ရွိတယ္။ ပင္စည္ကလည္းအတုတ္ၾကီး၊ ၿဖာထြက္ေနတဲ့သစ္ကိုင္းကလည္း ေအးေအးေဆးေဆးထိုင္ၿပီး စာဖတ္လို႔ရလို႔ စေန၊တနဂၤေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြဆို တခါတေလ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အဲဒီအပင္ေပၚတက္၊ စာေတြက်က္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီမွာစက္ဘီးစစီးတတ္ၿပီး ညေနတိုင္းၿမိဳ႕ေၿမာက္ဖ်ားကေန ေတာင္ဖ်ားထိစက္ဘီးေလွ်ာက္စီးၿဖစ္တယ္။
No comments:
Post a Comment